Waarom Chantal (33) koos voor een pleeggezin voor haar dochter

Haar leven kende de nodige ups en downs. Met twee scheidingen achter de rug, twee kinderen om voor te zorgen, een piepklein huis en een krap financieel budget had Chantal (33) het zwaar. Maar hoe ze zich ook voelde, en welke situatie zich ook aandiende, haar kinderen stonden altijd op de eerste plek. Voor hen streed ze elke dag. En daaraan had ze haar handen meer dan vol.

 

Toen raakte ze onverwacht zwanger. Ze besloot haar zwangerschap af te breken, ook al was het een loodzware beslissing. De tocht naar de kliniek viel haar zwaar. Maar ze moest. Ze zou het niet aankunnen, er was geen ruimte voor deze nieuwe zwangerschap.

 

De tijd daarna was het overleven. Ze stond achter haar beslissing. Maar haar gezondheid liet te wensen over. Haar buik werd dikker en ze voelde zich moe. Ze dachten aan een ontsteking, veroorzaakt door de afbreking van de zwangerschap, en de dokter gaf haar een antibioticakuur. Ze modderde verder. De moeheid ging niet over, haar buik bleef groeien. En toen er eindelijk een echo werd gemaakt bleek ze 39 weken zwanger.

 

De schok was groot. Ze moest hulp hebben. Kon dit niet alleen. Dus belde ze Siriz, waar ze dezelfde dag nog -met rommelingen in haar buik- bij maatschappelijk werker Ilse op de bank zat. Samen spraken ze over de situatie, bespraken scenario’s, en maakten overwegingen.

De volgende dag beviel Chantal van een kerngezonde dochter, die direct naar een pleeggezin ging. Dankzij de hulpvraag van Chantal was alles geregeld. Na enkele weken bedenktijd besloot Chantal haar dochtertje af te staan ter adoptie. Een moeilijke, maar weloverwogen beslissing, waar ze nog geen spijt van heeft gehad. Het meisje heeft het goed bij haar nieuwe ouders. Regelmatig ontvangt ze een update van de ouders over haar dochtertje. Ze hoort hoe het met haar gaat en hoe blij de ouders zijn met het meisje. En dat is genoeg voor haar. Zo kan ze verder.