Joyce (34) kwam bij Siriz voor keuzehulp

Joyce: ‘Het is inmiddels twee jaar geleden. Ik zat in een moeilijke periode toen ik erachter kwam dat ik onbedoeld zwanger was. Niet lang daarvoor was ik gescheiden. Na jaren van hard werken en relatietherapie had ik een punt gezet achter een onveilige relatie. Ik was opgelucht, maar ook moe en eenzaam. Ik stond er alleen voor als moeder van twee jonge kinderen; waarvan de jongste speciale zorg nodig had. In de tijd vond ik een luisterend oor bij een oud-collega. Hij steunde me en van het een kwam het ander.

 

Wat moest ik doen?

De zwangerschapstest bevestigde mijn bange vermoeden. Mijn wereld stortte in en ik schaamde me. Wat moest ik doen? Ik wilde geen abortus, maar ik wist ook niet hoe ik voor een derde kind kon gaan zorgen. De vader kon en wilde geen vaderrol op zich nemen. Ik was in paniek en had hulp nodig. Via Google kwam ik bij Siriz terecht. Niet lang daarna volgde een afspraak met een maatschappelijk werker. Binnen drie weken tijd hadden we drie afspraken.

Alles op een rij

Samen met de maatschappelijk werker bracht ik mijn hele situatie in kaart. Dat was heel prettig, want mijn gedachten en gevoelens waren een warboel. We zetten alles op een rij: alle keuzes die ik had en wat die voor mij zouden betekenen, maar ook welke hulp ik kon krijgen, bijvoorbeeld voor mijn jongste dochter. Dat gaf rust en overzicht om alles goed en rustig te overdenken.

 

Ik vond het een verschrikkelijk dilemma. Ik wilde niet voor abortus kiezen; ik had daar eerder een nare ervaring mee gehad en dat wilde ik niet nog een keer. Aan de andere kant wist ik niet hoe ik voor een derde kind kon gaan zorgen. Ik had al de volledige zorg voor twee kinderen en dat wilde ik goed doen. Ik wilde hen stabiliteit bieden. Dat was belangrijk, ook voor mijn jongste ‘zorgenkind’ die veel begeleiding nodig had. Ook maakte ik me zorgen over wie mij zou kunnen helpen; mijn familie woonde ver weg. Wie zou er voor de kinderen zorgen in mijn kraamtijd?

Steun van netwerk

Samen met de maatschappelijk werker brachten we in kaart bij wie in mijn netwerk ik steun kon vragen. Dat waren niet veel mensen. Ik had geen familie dichtbij wonen. Een aantal van mijn vriendinnen zeiden wel te willen helpen. Zij woonden wel aan de andere kant van de stad. Ook onderzochten we of ik bijvoorbeeld hulp kon krijgen van maatjesprojecten of steungezinnen. Dat was mogelijk, maar acute hulp of opvang bleek erg lastig. Mijn twijfel bleef groot.

Acute opvang

Na tweeënhalve week maakte ik iets mee dat de doorslag gaf in mijn keuze. Ik kreeg buikgriep. Na het eten legde ik de kinderen op bed en kroop daarna ook onder de wol. Ik pakte mijn telefoon om opvang te regelen voor mijn kinderen, maar wie ik ook belde of appte, niemand kon de volgende dag voor mijn jongste dochter zorgen. Hoe moest dat dan ooit als er een derde kind zou komen en ik plots zou uitvallen en opvang nodig had?

 

Alles overwogen

Dat was voor mij de doorslaggevende factor. Ik moest voor een abortus kiezen. Toch voelde het dit keer anders ten opzichte van de vorige keer, want ik had mijn uiterste best gedaan en serieus onderzocht of ik de zwangerschap kon uitdragen. Ik had alles overwogen en wist nu echt: dit kan niet anders. En dat gaf rust. ’

 

 

Help jij Siriz helpen? Klik hier om ons te steunen!

 

Help vrouwen als Joyce! De professionele en specialistische hulp van Siriz is gratis, maar kost veel geld. Met jouw bijdrage kun je veel betekenen voor jonge vrouwen, partners en kinderen die te maken hebben (gehad) met onbedoelde zwangerschap. Jouw donatie helpt vrouwen zoals Joyce. Meer weten over Siriz? klik hier