Pjotr (30): ‘Ik had het gevoel dat ik het niet goed kon doen, welke keuze ik ook maakte.’

Pjotr (30) woonde net een dag samen met zijn partner toen ze erachter kwamen dat ze zwanger waren. 

 

Pjotr: ‘Dat moment van de zwangerschapstest staat in mijn geheugen gegrift. Ik werd nerveus. Wat gaan we doen? Hoe nu verder? En hoe moet ik dat regelen? Ik was te overdonderd om blij of boos of iets anders te zijn. Ik was verbaasd en onzeker. Mijn partner idem dito.

 

Ik was juist weer begonnen met studeren, mijn partner was bezig met de afronding van haar opleiding. We woonden, na een LAT-relatie van acht jaar, net een dag samen in mijn appartementje. Het was krap, maar we hadden ruimte genoeg voor ons tweeën. We wilden graag uitdiepen hoe het was om 24/7 op elkaars lip te zitten. We wilden genieten van onze jeugdigheid. Dat viel allemaal in een keer in het water.’

 

Wat hebben jullie gedaan toen jullie wisten van de zwangerschap?
‘Ja, dat is raar. Kijk, voor je weet of je het kind gaat houden of niet dan stop je wel met alcohol drinken en met bepaalde dingen eten. Je wordt in een keer, ik zou bijna zeggen, de industrie van de zwangerschap in gezogen.

 

We waren allebei geschrokken, gespannen, nerveus. We wisten niet hoe nu verder. Daarom zochten we online naar ‘hulp bij onverwachte zwangerschap’ en kwamen bij Siriz terecht. We konden snel een afspraak maken. Dat was erg fijn. Omdat het nog een prille zwangerschap was lagen op dat moment alle kaarten op tafel. Achteraf bleek van niet. In eerst instantie durfde ze dat niet te zeggen, maar al tijdens het tweede gesprek kwamen we erachter dat abortus voor mijn partner eigenlijk geen optie was als de baby gezond was. Hoe de omstandigheden verder ook waren.

 

Als man bevind je je dan in een hele aparte situatie, want dan is de keuze al gemaakt. Ik kon hoog of laag springen, maar het kind kwam er. Het was een gedane zaak. We hadden samen het kind onbedoeld verwekt, maar daarna was het niet meer mijn keuze wat er mee gebeurde. Daar voelde ik me heel gefrustreerd en machteloos over; dat de belangrijkste keuze al voor mij was gemaakt.’

 

'De belangrijkste keuze was al voor mij gemaakt. Daar voelde ik mij heel gefrustreerd en machteloos over.'

Pjotr

 

Hoe ben je daarmee omgegaan?
‘Siriz heeft mij geholpen om te belichten: ‘Oké, de keuze is gemaakt, maar hoe ga jij verder? Welke rol ga jij spelen? Dat is aan jou. Dat is de keuze die je nog wel hebt.’
Ik vond het lastig: ‘Ga ik hierin mee of niet? Kies ik voor de relatie én een kind? Of ga ik een ander pad? Ik had het gevoel dat ik het niet goed kon doen, welke keuze ik ook maakte.
Ik was nog in shock en twijfel en maakte me zorgen. Hoe moeten we dat gaan betalen? Waar moeten we gaan wonen? Geef ik mijn relatie op met iemand die ik al heel lang ken? Dan heb ik een kind rondlopen dat altijd in mijn gedachten zal blijven. In die zin ging het kind hoe dan ook van invloed zijn op mijn leven, maar de vraag was hoe dan precies?’

 

Hoe heb je in die periode een keuze gemaakt over de rol die je wilde gaan spelen?
‘Daarin hebben de gesprekken met Siriz geholpen. Kijk, een rationele keuze hoeft niets over je emoties te zeggen. Emotioneel was ik er helemaal niet klaar voor. Ik wilde geen kind. Niet op dat moment. Ik had er ook geen zin in. Ik wilde heel hard wegrennen, want het is ook nogal wat, een kind krijgen.

Maar ik heb toen in overleg de rationele keuze gemaakt: ‘Ik ga met mijn partner verder. Ik ga vader zijn voor dit kind. Ik accepteer dat het zo is. Ik ga dit doen’. De emoties zwabberden er een beetje achteraan, van positief naar negatief. Van bang, naar blij, naar verdrietig. Die emoties konden niet mijn leidraad zijn, want er moest van alles geregeld worden en ook nog eens binnen een korte termijn. Bijvoorbeeld een huis zoeken en verhuizen.’

 

Geef ruimte voor negatieve emoties
‘Op een gegeven moment moet je het natuurlijk ook gaan vertellen aan je familie en vrienden. Dan loop je er tegenaan dat een zwangerschap altijd maar heel blij, leuk en vrolijk moet zijn. Dat is een soort stigma dat heerst in deze maatschappij.

 

Bij Siriz kreeg ik de mogelijkheid om mijn negatieve emoties te ventileren, zoals ‘Ik wil helemaal geen kind. Niet nu. Ik heb hier geen keuze in gehad. Ik ben er bang voor, want ik weet niet hoe het gaat zijn. Ik weet niet of ik geschikt ben als vader.’ In je directe omgeving is er vaak geen ruimte voor deze negatieve emoties. Dat is ook mijn tip voor mannen die in dezelfde situatie zitten: Geef daar de ruimte voor. Wees niet bang om iemand te zoeken bij wie je die emoties kunt uiten. Ze wegstoppen is schadelijker dan ze bespreekbaar maken. Ook in de relatie met je partner.

'Wees niet bang om iemand te zoeken bij wie je die emoties kunt uiten.'

Pjotr

 

En natuurlijk waren er ook moment dat ik het leuk vond, dat ik er over nadacht hoe mijn kind eruit zou zien. Maar er was ook heel veel spanning en frustratie over hoe ik het allemaal moest gaan regelen. Dat ik mijn hele leven om moest gooien. Ik ben op dat moment opnieuw gestopt met studeren. Dus ja, dat had gevolgen voor mijn toekomstperspectief. Ik heb ruim baan moeten maken voor mijn vrouw en mijn kind. Dat is niet hoe ik het voor me had gezien en wat ik wilde. Daar was ik verdrietig en gefrustreerd over.

 

Ik heb bar weinig meegekregen van de zwangerschap. Mijn partner was overdag aan het werk en kwam ’s avonds thuis. En op dat moment ging ik weer weg om dingen te regelen. We hebben in die periode heel erg langs elkaar heen geleefd. We stonden in de overlevingsstand. Ik heb zelfs een huis gekocht zonder dat mijn partner dat van tevoren gezien had.’

 

Is er een moment geweest in die periode dat je de komst van een kind hebt omarmd?
‘Nee, dat klinkt raar en koud, maar zelfs niet toen ik mijn zoon in mijn armen had.
Hij is geboren door middel van een onverwachte keizersnede. Mijn partner moest twee weken op bed liggen. Ik zat nog volop in het regelproces toen die kleine plotseling geboren werd. Hij was gewoon het volgende dat geregeld moest worden, iemand moest voor hem zorgen, het ontbijt maken etc. Ik kijk ook niet positief terug op die periode. Dat was vooral niet die blijde verwachting waarover je hoort. Pas toen hij ongeveer een half jaar was kwam ik een beetje tot stilstand en rust.

 

Het gevoel van vaderschap heeft dus lang op zich laten wachten. Ik voelde sterke beschermingsdrang, maar om te zeggen dat ik er nou zo blij mee was? Nee. Dat kwam later en had ruimte en tijd nodig. Daarom wil ik ook tegen andere mannen zeggen: je bent niet verplicht bent om er meteen van te houden! Ik moest ook die stress, spanning, frustratie en angst verwerken. Dat ging niet van de ene op de andere dag.

 

Achteraf gezien heeft het mij wel geholpen dat ik na Luuks geboorte veel voor hem heb gezorgd en tijd met hem heb doorgebracht, omdat mijn partner dat niet kon. Onttrek je daarom ook niet aan de zorg voor het kind en breng tijd met het kind door, al is het maar om luiers te verschonen.

 

Het ligt erg op de loer dat, als je gefrustreerd en gespannen bent, je je partner of kind de schuld gaat geven van de situatie. En dan maak je meer kapot dan je lief is. Dus zoek daarom iemand waar je je frustratie mee kunt delen. Zo’n derde persoon als Siriz kan daar uitstekend een rol in spelen. De maatschappelijk werker van Siriz kon met haar specialisme en ervaring de pijnpunten die er lagen goed aanstippen en bespreken. Je kunt voor algemeen advies natuurlijk terecht bij een huisarts Maar zoek iemand waaraan je jouw verhaal kwijt kan.’

 

We zijn nu 3 jaar verder. Hoe gaat het nu met jullie?
‘Goed. Ik ben overdag aan het werk en studeer aan de Open Universiteit. De schoolbanken zijn geen optie meer, want ik heb gewoon te veel verantwoordelijkheden in en om het huis. Mijn partner is net een eigen bedrijf gestart vanuit huis. Luuk is 2,5 jaar en ontwikkelt zich erg goed dus dat is fijn om te zien. Het is hartstikke leuk om een klein ontwikkelend kind te hebben dat op jou lijkt.

Kijk, het is allemaal niet zo gegaan als ik van tevoren had bedacht. En dat heeft gevolgen; ik mis de tijd samen met mijn partner en mijn intellectuele ontwikkeling is op een lager pitje komen staan, maar aan de andere kant is het vaderschap ook een ervaring die ik niet zou willen missen. Het is een verrijking van mijn leven, alleen hadden het tijdstip en de omstandigheden anders mogen zijn.

 

 

Help jij Siriz helpen? Klik hier om ons te steunen!

 

Help mannen als Pjotr! De professionele en specialistische hulp van Siriz is gratis, maar kost veel geld. Met jouw bijdrage kun je veel betekenen voor jonge vrouwen, partners en kinderen die te maken hebben (gehad) met onbedoelde zwangerschap. Jouw donatie helpt mannen zoals Pjotr. Meer weten over Siriz? klik hier