Jullia (17): “Nurture & Play leerde me behoeften van mijn kindje herkennen”

Jullia was 17 toen ze steeds misselijk was. Samen met haar toenmalige vriend deed ze een zwangerschapstest en bleek ze onbedoeld zwanger. “We waren op dat moment bijna 2 jaar samen. Onze eerste reactie was paniek: wat moesten we doen? We zagen er erg tegenop het onze ouders te vertellen.” Jullia durfde het niet aan haar ouders te vertellen, maar haar vriend belde direct zijn moeder.

 

Voor jezelf opkomen

Haar schoonmoeder schakelde direct over op de regelstand en regelde, zonder met haar te overleggen, een afspraak voor een abortus. “Dat was heel lastig. Ik was 17, net zwanger en vond het moeilijk om voor mezelf op te komen. Ik ben gek op kinderen en sta niet achter abortus.” Een week later had ze genoeg moed bij elkaar geraapt om haar ouders te vertellen dat ze zwanger was. “Mijn ouders waren heel geschrokken en een beetje boos. Maar ze accepteerden het wel. Daarna vertelde ik mijn vriend en zijn ouders dat ik geen abortus wilde. Zijn moeder had respect voor mijn beslissing, maar hij niet. Het leek alsof hij me het kwalijk nam. Als ik het niet weg zou laten halen, zou hij bij mij weggaan. Ik besloot het kindje toch te laten komen.”

 

Hulp van Siriz

De ouders van Jullia zetten een chalet neer op hun terrein waar Jullia en haar kindje zelfstandig, maar toch dichtbij, konden wonen. Van de vader van het kindje en zijn ouders heeft Jullia geen (financiële) hulp gehad. “Ik had veel vragen over praktische zaken. Mijn moeder maakte een afspraak voor me bij Siriz, waar ik sprak met Marlies. Zij hielp mij met praktische en financiële zaken en gaf me tips hoe ik voor mezelf kan opkomen. In het begin zag ik Marlies om de twee weken; ik heb in totaal 1,5 jaar contact gehad.”

 

Een goede band met je kindje

Een paar maanden de bevalling vertelde Marlies over het Nurture & Play-traject dat collega Joelle gaf. Zij stelde voor dat Jullia dit met haar kindje zou volgen. “Emma was inmiddels 10 maanden en het ging goed. Ik zat in tussenjaar en had dus veel vrije tijd om met Emma leuke dingen te doen. Ik vond het ouderschap leuk. In het begin had ik daarom twijfels over het nut van het traject en had ik geen zin in de afspraken. Maar Emma reageerde zo goed. Ze ging spelletjes herkennen en zelf doen. Ik ben ook goed geholpen toen Emma niet goed sliep: ik kreeg allerlei tips die echt hielpen. Joelle kwam drie maanden lang om de twee weken en bleef zo lang als Emma het volhield. Soms waren we een half uur bezig, soms 2 uur. Emma gaf het tempo aan. Tussendoor praatten we over hoe het ging en of ik veranderingen zag in het gedrag van Emma. Je gaat daardoor anders kijken naar hoe je kindje reageert op dingen. Wanneer Emma huilt, vraag ik me af wat ze zou denken. Ik geef haar niet meer meteen een speen, maar ik vraag me af of ze ergens last van heeft, of ze honger heeft of misschien behoefte aan een knuffel. Ik heb leren denken over waar haar behoeften liggen.”

 

De toekomst

Over twee jaar hoopt Jullia haar pedagogisch opleiding Kinderopvang af te ronden. Daarna gaat ze op zoek naar werk zodat ze haar eigen geld kan gaan verdienen. Ze droomt over een eigen huis voor haar en haar kindje. “Met Emma gaat het heel goed. Ze heeft een karakter, een eigen willetje. Het is een vrolijk meisje. Ze speelt met andere kindjes, maar doet ook lekker haar eigen ding. We hebben het fijn samen.”